चुचुराको यात्रा

म,
उ...त्यो प...रको चुचुरो ताकेर हिंडेको मान्छे
मेरा पाइला जहाँ जहाँ भए पनि
मैले चुनेको गन्तब्य हो, त्यो चुचुरो
अनेक मुल बाटा, गल्ली अनि भीर हुँदै
म केवल हिंडिरहेछु, त्यो चुचुरो भेट्न ।

हिंड्दै जाँदा, एउटा चौबाटोबाट
म, यो बाटो समातेर अघि बढें,
मेरो गन्तब्यको त्यही चुचुरो भेट्न ।

यहाँ आइपुगेपछि
यहाँ भेटिएकाहरुले भने,
यो बाटोको आसपास पुस्तौंदेखि बसेकाले भने,
यो बाटो भएर त्यो चुचुरो पुग्न सकिन्न ।

त्यो चुचुरोमा पुग्न त मैले अर्कै बाटो भएर जानुपथ्र्यो ।
चौबाटोबाट चुचुराको बाटो समात्नु पथ्र्यो ।
उनीहरुमध्ये केहीले मलाई विकल्प दिए,
त्यो चुचुरो बिर्सिदिने ।
अनि केहीले विकल्प दिए,
फर्किएर चौबाटो पुगी, अर्को बाटो समात्ने ।

चुचुरोमा त मलाई पुग्नु नै छ ।
तर मलाई यहाँबाट फर्किनु छैन ।
कता कता सुनेकी छु,
कि, यो बाटो पनि चुचुरोमा पुग्छ रे ।
यसो भन्नेहरु थोरै छन् ।
र पनि मेरो मनले भन्दैछ,
उनीहरुलाई विश्वास गर्न ।

म फर्किन चाहँन्न चौबाटो तिर,
कमसे कम अहिलेलाई ।

हुनसक्छ,
यही बाटोले चुचुरोमा पुर्याउने भरोसा बढ्न थालेकोछ ।
हुनसक्छ, यहाँबाट फर्किने आँट छैन ।
हुनसक्छ, बाटोमा भीर हुनसक्छ,
हुनसक्छ, बाटोमा काँडा हुनसक्छ
हुनसक्छ, विशाल नदी हुनसक्छ ।

अगाडी जेजे भए पनि
मेरा आँखाबाट त्यो चुचुरो नछेलिएसम्म
मेरो हृदयबाट चुचुराको सपना नमेटिएसम्म
मेरो यात्रा जारी रहनेछ,
अब यही बाटो भएर ।

माँ प्रेमरुपा
२०७३/०९/२४